مراحل درمان ارتودنسی

مشاوره و معاینه اولیه

نخستین گام برای آغاز درمان ارتودنسی با بریس های دندانی ارجاع بیمار به یک متخصص ارتودنسی به دلیل نگرانی در مورد قرار گرفتن دندان ها درون فک است. زمانی که فردی به متخصص ارتودنسی ارجاع داده می شود، در اولین ملاقات با ارتودنتیست، ابتدا تحت مشاوره قرار می گیرد که شامل معاینه اولیه می شود. همچنین مهم است که در مورد سوابق دندانپزشکی با بیمار صحبت شود، که به هدایت تصمیمات درمانی کمک می کند. بررسی تصاویر رادیوگرافی پانورامیک با اشعه ایکس از دندان ها و دهان او نیز انجام می شود. این به متخصص ارتودنسی کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا وضعیت به اندازه ای جدی است که به بریس های دندانی نیاز داشته باشد، و اگر چنین است، مناسب ترین درمان چیست و چه مدت طول خواهد کشید.

از بیمار خواسته می شود که بایت خود را محکم داخل یک تری دندانپزشکی پر از ماده ژل مانندی که اطراف دندان ها سفت می شود قرار دهد. تری ها از روی دندان ها برداشته می شوند و با گچ پر می شوند تا مدل هایی از دندان های بیمار ساخته شوند. مدل های مطالعه، ارتودنتیست را قادر می سازند تا موقعیت هر دندان و نحوه ارتباط آن با دندان های دیگر را به دقت بررسی کند.

تصاویر رادیوگرافی ابزار فوق العاده ای برای مشاهده عوارض احتمالی یا آسیب های قبلی به مفصل فک هستند. این تصاویر همچنین این امکان را برای ارتودنتیست فراهم می کنند تا موقعیت دقیق هر دندان و ریشه (های) مربوط به آن را مشاهده کند.

تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر نیز به متخصص ارتودنسی اجازه می دهند تا درمان را طراحی کند و بررسی کند که چگونه درمان های خاص ممکن است روی شکل صورت و تقارن فک تاثیر بگذارند.

بسیاری از متخصصان ارتودنسی دوست دارند از صورت و دندان ها عکس های “قبل، حین و بعد” بگیرند تا نحوه پیشرفت درمان و تأثیری که درمان روی شکل صورت بیمار می گذارد را ارزیابی کنند.

گاهی اوقات، متخصص ارتودنسی ممکن است احساس کند که گزینه درمانی دیگر نه تنها مشکل را اصلاح می کند، بلکه نیازهای فرد را بسیار بهتر برآورده می کند.

اگر در مشاوره اولیه تشخیص داده شود که درمان با بریس های دندانی متناسب با وضعیت بیمار است، تصمیمات بعدی مانند نوع بریس و مدت درمان باید گرفته شوند.

مراحل درمان ارتودنسی

نصب بریس های دندانی

هنگامی که بریس های دندانی قرار می گیرند، از یک رترکتور گونه استفاده می شود تا در طول فرایند نصب براکت ها دندان ها را قابل مشاهده و خشک نگه دارد. ابتدا دندان ها پولیش می شوند تا اطمینان حاصل شود که براکت ها به درستی خواهند چسبید و پس از آن با هوا خشک خواهند شد.

یک نرم کننده به مدت 30 ثانیه روی سطوح جلویی دندان ها اعمال می شود تا آنها را برای چسباندن براکت ها بیشتر آماده کند. سپس این ماده تمیز می شود، دندان ها خشک می شوند و یک پرایمر چسب روی دندان ها اعمال می شود تا روند باندینگ را بهبود بخشد.

از سمان دندانپزشکی برای ثابت نگه داشتن براکت ها روی دندان ها استفاده می شود. سمان روی سطح پشت براکت ها اعمال می شود، سپس براکت ها روی موقعیت هایی که در معاینات اولیه از پیش تعیین شده اند روی دندان ها قرار داده می شوند. هنگامی که براکت های دندانی به دلخواه در جای خود قرار گرفتند، می توان سمان اضافی را پاک کرد و براکت ها را با نور با شدت بالا در جای خود محکم کرد. رترکتور گونه برداشته می شود و سیم های کمانی ارتودنسی در جای خود قرار می گیرند.

کل فرآیند نصب براکت ها و قرار دادن سیم های کمانی می تواند از 10 تا 20 دقیقه طول بکشد. طول مدت زمان اغلب با مدت زمانی تعیین می شود که طول می کشد تا اجزاء به درستی قرار گیرند تا شرایط خاص فرد را درمان کنند.

هنگامی که بریس ها برای نخستین بار قرار می گیرند، و بعداً که تنظیم می شوند، می توانید انتظار داشته باشید که تقریباً چهار تا شش ساعت پس از قرار ملاقات، مقداری سفتی احساس کنید که معمولاً به درد تبدیل می شود. این درد نتیجه مستقیم سیم های کمانی است که دندان ها را در موقعیت خود محکم نگه می دارد. مسکن های بدون نسخه برای کمک به تسکین این درد توصیه می شوند. می توانید انتظار داشته باشید که درد در حدود سه تا پنج روز کاهش یابد.

مراحل درمان ارتودنسی

تنظیم بریس های دندانی

هنگامی که بریس های شما در جای خود قرار گرفتند، قرار ملاقات های منظم برای تنظیم سیم های کمانی ارتودنسی لازم هستند تا اطمینان حاصل شود که تغییر موقعیت دندان ها در طول فرآیند ادامه دارد. این قرارها ضروری هستند. علت این است که گره های الاستیکی که سیم ها را در محل مناسب نگه می دارند به مرور زمان کشیده و ضعیف تر می شوند به گونه ای که فشار کاهش می یابد. بدون تنظیمات، سیم ها قادر به ایجاد فشار مناسب برای اصلاح مشکلات دندانی که به درمان نیاز دارند، نیستند.

در طول قرار ملاقات هایی که برای تنظیم بریس ها انجام می شوند، ارتودنتیست شما همچنین این فرصت را دارد که حرکت دندان های شما و پیشرفت انجام شده با بریس ها را ارزیابی کند که به تصمیم گیری های مداوم کمک می کند. این بررسی ها، امکان ارائه توصیه هایی را فراهم می کنند که ممکن است نتیجه نهایی طرح درمان را بهبود بخشند.

علاوه بر این، در هر بار تنظیم، گره های الاستیکی که بریس ها را در جای خود نگه می دارند و، در صورت نیاز، سیم های کمانی برداشته می شوند و سپس بند و سیم های جدید قرار می گیرند.

حداقل سه هفته طول می کشد تا حرکت دندان ها رخ دهد، به این معنا که بسیاری از قرار ملاقات ها برای تنظیم، هر سه تا 10 هفته یک مرتبه انجام می شوند. با این حال، با سیم های جدیدتری که امروزه در دسترس هستند، ممکن است تنظیمات کمتری نیاز باشند، زیرا به نظر می رسد آنها محدوده کاری طولانی تری را ارائه می دهند.

قرار ملاقات های تنظیمی شامل برداشتن کش های رنگی است که بریس های دندانی را در جای خود نگه می دارد. سیم های قوس نیز برداشته می شوند تا بتوانید دندان های خود را به خوبی مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. سپس ارتودنتیست شما پیشرفت درمان را بررسی می کند و سیم ها و باندهای جدید را توصیه می کند. اگر گزینه های درمانی جایگزین در این زمان در دسترس باشد، ارتودنتیست شما آنها را با شما در میان خواهد گذاشت. سپس سیم ها و الاستیک های جدید برای ادامه حرکت دندان ها و ادامه درمان قرار داده می شوند.

اکثر بیماران مدت کوتاهی پس از تنظیم بریس ها، می توانند انتظار داشته باشند که کمی سفتی یا درد در دهان خود احساس کنند، که معمولاً به سمت درد پیش می رود و تقریباً چهار تا شش ساعت پس از فرایند تنظیم ظاهر می شود و ممکن است چند روز طول بکشد. این درد نتیجه تغییر موقعیت دندان ها در واکنش به فشار ایجاد شده توسط تنظیم سیم کمانی روی بریس ها رخ می دهد، که مشابه دردی است که زمان قرار دادن بریس های دندانی در ابتدا می شود. این درد بویژه هنگام خوردن در این دوره می تواند بیشتر شود. برای کمک به تسکین این درد مسکن های بدون نسخه پیشنهاد می شوند. داروهای مسکن ساده مانند پاراستامول یا ایبوپروفن ممکن است برای تسکین درد مفید باشند.

بین هر جلسه تنظیم باید حداقل سه هفته فاصله باشد تا زمانی برای حرکت دندان ها وجود داشته باشد. دفعات ملاقات به حرکت مورد نظر دندان ها و نوع سیم کمانی که استفاده می شود بستگی دارد.

مراحل درمان ارتودنسی

زندگی با بریس های دندانی

برای افرادی که بریس های دندانی دارند، رعایت بهداشت دهان و دندان و پرهیز از انواع خاصی از مواد غذایی مهم است. مسواک زدن ناکافی ممکن است منجر به آسیب به مینای دندان شود، بنابراین مسواک زدن حداقل سه مرتبه در روز بسیار مهم است. بسیاری از متخصصان ارتودنسی توصیه می کنند که یک مسواک همراه خود داشته باشید تا بعد از ناهار در محل کار یا مدرسه دندان های خود را مسواک بزنید.

برای بهداشت بهتر دهان و دندان، برای تمیز کردن زیر سیم های کمانی باید از مسواک های بین دندانی و واتر پیک استفاده کرد. دهانشویه های فلورایده نیز برای حفظ مینای زیرین و ساختار دندان توصیه می شوند.

متخصصین ارتودنسی همچنین رژیم هایی را پیشنهاد می کنند که در آنها از غذاهای چسبناک اجتناب می شود، زیرا می توانند زیر بریس ها گیر کنند و احتمالاً باعث جدا شدن آنها شوند. از غذاهای سفت و آبنبات نیز باید اجتناب شود. آنها ممکن است پیوند بین براکت ها و مینای دندان را سست کنند یا احتمالاً باعث شکستن خود بریس ها شوند.

خوراکی هایی مانند سیب باید تکه تکه شوند تا باعث آسیب به راکت ها نشوند. از خوردن خوراکی ها و نوشیدنی های حاوی قند و اسید زیاد خودداری کنید، زیرا بهداشت و سلامت دهان و دندان ها را به خطر می اندازند و می توانند به مینای دندان ها آسیب وارد کنند.

مراحل درمان ارتودنسی

برداشتن بریس های دندانی

در پایان درمان با بریس های ارتودنسی، هنگامی که متخصص ارتودنسی تشخیص داد که درمان شما کامل شده است و دندان ها به صورت دلخواه تغییر مکان دادند، زمان برداشتن بریس ها فرا می رسد. بریس های شما با یک فرآیند ساده و نسبتاً بدون درد برداشته می شوند. ابتدا باید لیگاچورها و سیم ها برداشته شوند، همان فرآیندی که در طول هر قرار ملاقات انجام می شد. باند (چسبندگی) بین براکت ها و دندان های شما با خیال راحت و به آرامی شکسته می شود. هنگامی که به پایه های براکت ها فشار وارد می شود، چسبندگی از بین می رود و براکت ها جدا می شوند. طی این فرآیند چسب روی دندان ها باقی می ماند تا از آسیب به مینا و ساختار دندان جلوگیری شود.

پس از برداشتن تمام براکت ها، سمان باندینگ باقی مانده با استفاده از یک ابزار دستی دندانپزشکی برداشته می شود. این ابزار دستی معمولاً همان ابزاری است که برای ترمیم حفره های دندانی استفاده می شود، اما درد بسیار اندک است زیرا هیچ ساختار دندانی برداشته نمی شود. پس از برداشتن تمام سمان باندینگ، برخی از بیماران ممکن است متوجه شوند لثه های آنها کمی ملتهب شده اند، اما معمولاً با خوب مسواک زدن و نخ دندان کشیدن ظرف چند روز از بین خواهد رفت.

قرار ملاقات های بعدی با متخصص ارتودنسی برای ساخت و نصب یک نگهدارنده (ریتینر) ضروری است که به حمایت از موقعیت جدید دندان ها و بهبود دوره ماندگاری درمان کمک می کند.

ریکاوری و مراقبت های بعد

حدود یک تا دو هفته پس از برداشتن بریس های ارتودنسی، قرار ملاقاتی برای قرار دادن ریتینر مشخص می شود. با این حال، گاهی اوقات می توان نگهدارنده ها را ساخت و در همان جلسه ای که بریس ها برداشته می شوند آن را قرار داد.

ریتینرها ابزارهای ارتودنسی متحرکی هستند که استفاده از آنها در طول “دوره حفظ” نتایج درمان ارتودنسی ضروری است. در طول این مرحله از درمان، دندان ها نسبتاً ناپایدار هستند و برای تکمیل مناسب درمان باید حفظ شوند.

نگهدارنده مخصوص دهان شما ساخته می شود. در طول شش ماه نخست بعد از برداشتن بریس های ارتودنسی، اغلب لازم است که فرد به طور تمام وقت از نگهدارنده استفاده کند. پس از این مدت، نگهدارنده فقط باید شب ها استفاده شود، اما این زمان طبق نظر ارتودنتیست تعیین می شود.

هنگامی که بریس های شما برداشته شدند، باید برای تمیز کردن دندان های خود به دندانپزشک عمومی خود مراجعه کنید. ارتودنتیست شما چسب باقی مانده را از روی دندان ها و ناحیه ای که بریس ها قرار داشته اند تمیز می کند، اما مهم است که پس از برداشتن براکت ها، دهان خود را به طور کامل تمیز کنید.

سفید کردن دندان ها نیز ممکن است در نظر گرفته شود، زیرا ممکن است تفاوت قابل توجهی در رنگ بین محل اتصال براکت ها و سطح مینای دندان ها وجود داشته باشد. گرچه می توانید با استفاده از ژل یا خمیر دندان، دندان های خود را با وجود بریس ها در جای خود سفید کنید، اما توصیه می شود برای جلوگیری از هرگونه ناهماهنگی رنگ یا آسیب احتمالی ناشی از اجزاء بریس ارتودنسی، صبر کنید تا بریس های دندانی برداشته شوند.