نکاتی درباره فاز یک درمان ارتودنسی

والدین هر کاری که در حد توان و امکانات آن ها باشد انجام می دهند تا بهترین آینده را برای فرزندان خود بسازند، بنابراین حل مشکلات دهان و دندان و انجام ارتودنسی کودکان از موضوعاتی است که برای والدین ارزش بالایی دارد. با به دست آوردن اطلاعات تخصصی مورد نیاز، والدین می توانند برای ایجاد لبخندی زیبا و سالم برای فرزندانشان به راحتی گام‌ های درمانی را طی کنند. در این مقاله سعی شده است اطلاعاتی در مورد تفاوت های بین مراقبت های ارتودنسی فاز ۱ و فاز ۲ ارائه شود.

فاز یک درمان ارتودنسی

برداشتن اولین قدم به سمت لبخندی سالم تر و زیباتر

اولین گامی که لازم است برای انجام ارتودنسی برداشته شود، ارزیابی ارتودنسی است. والدین لازم است به این نکته توجه کنند که دندان های همه کودکان باید در حدود سن ۶ تا ۷ سالگی معاینه شوند. در این زمان اکثر کودکان معمولاً ترکیبی از دندان های شیری و دائمی خواهند داشت. ارزیابی در این مرحله به متخصصان ارتودنسی این فرصت را می دهد تا مشکلات رایج دندانی را قبل از اینکه کاملاً جدی شوند تشخیص دهند و درمان را آغاز کنند. ارزیابی زودهنگام می تواند به کاهش نیاز به درمان ارتودنسی فشرده تر در آینده کمک کند. برای کودک خردسالی که نیاز به مراقبت ارتودنسی داشته باشد ممکن است دو مرحله از درمان انتخاب شود که در ادامه در مورد آن ها توضیحاتی ارائه شده است.

فاز یک درمان ارتودنسی

فاز یک و فاز دو درمان ارتودنسی برای کودکان

درمان دو فازی یا دو مرحله ای یک درمان تخصصی ارتودنسی برای کودکان است. این نوع درمان ترکیبی از صاف کردن دندان ها و ایجاد یک بایت مناسب است. با استفاده از درمان دو فازی می‌ توان پایه مناسبی برای رشد طبیعی فک و رویش دندان های دائمی ایجاد کرد. از دست دادن زود هنگام یا دیرتر دندان ‌های شیری، وجود دندان های شلوغ یا نامرتب، اوربایت، آندربایت، کراس بایت و سایر مشکلات دهانی در سنین پایین با این نوع از درمان ارتودنسی کاملا قابل درمان هستند.

این دو مرحله از درمان به متخصص ارتودنسی کمک می‌ کند تا فضای مناسب و لازم را برای موارد زیر در کودک ایجاد کند:

• ایجاد رابطه هماهنگ تر بین دندان ها و فک ها
• تراز کردن دندان ها و در نتیجه داشتن لبخند زیباتر
• تنظیم کردن دندان ها و فک ها برای تقارن بیش تر صورت

با مراجعه کودک برای اولین بار به متخصص ارتودنسی، پس از معاینه کامل دهان و دندان و فک در صورتی که یکی از موارد نگران کننده زیر وجود داشته باشد متخصص ارتودنسی ممکن است درمان دو مرحله ‌ای را توصیه کند:

• درمان پیشگیرانه. در صورتی که کودک نشانه هایی از یک مشکل خاص را داشته باشد و متخصص تشخیص دهد که می ‌تواند از بروز آن مشکل جلوگیری کند.
• درمان رهگیری. در صورتی که در کودک مشکلی در حال رشد وجود داشته باشد و پزشک بتواند آن را رهگیری کند.
• اصلاح رشد. در برخی از موارد استخوان های فک کودک در حین رشد نیاز به هدایت شدن دارند.

فاز یک درمان ارتودنسی چیست؟

فاز یک ارتودنسی به عنوان یک درمان رهگیری زودرس شناخته می شود. این روش قبل از رویش تمام دندان های دائمی برای کودکان انجام می گیرد. بهترین سن برای انجام فاز یک درمان ارتودنسی بین سنین ۶ تا ۱۰ سالگی است. متخصصین ارتودنسی معمولاً این نوع از درمان را آن زمان توصیه می کنند که احتمال بروز مشکلات متوسط یا شدید ارتودنسی در اوایل زندگی کودک وجود داشته باشد. نکته قابل توجه این است که بهتر است به سرعت این کار انجام گیرد.

از طرفی توجه به این نکته حائز اهمیت است که در صورتی که متخصص ارتودنسی مطمئن باشد که می ‌تواند با انجام این روش، تفاوت قابل توجهی در نتیجه نهایی دندان های بیمار خود ایجاد کند، باید از درمان فاز یک استفاده نماید، در غیر این صورت به هیچ عنوان درمان فاز یک توصیه نمی ‌شود.

هدف هر درمان ارتودنسی ثبات طولانی مدت دندان هاست. متخصصان ارتودنسی می‌ خواهند دندان ها در موقعیت صحیح تشخیصی آنها ثابت بمانند. هنگامی که مرحله اول درمان با موفقیت به پایان می رسد، دندان ‌های دائمی باقی مانده باید مسیر روشنی برای رویش داشته باشند. در این مرحله همان طور که کودکان منتظر رویش دندان های دائمی هستند، درمان ارتودنسی به حالت تعلیق در آورده می شود تا به دندان ها، فک ها و دندان ها استراحت موقت داده شود. در این دوره با استفاده از ریتینر متحرک یا ریتینر ثابت دندان ها ثابت نگه داشته می ‌شوند.

فاز یک درمان ارتودنسی

در صورت وجود چه مشکلاتی فاز یک درمان ارتودنسی پیشنهاد می شود؟

اگر کودکی یکی از مشکلات زیر را تجربه کند، احتمالاً به درمان فاز یک به خوبی پاسخ می دهد:

• دندان های کج، شلوغ یا فاصله دار
• دندان های بیرون زده
• دندان هایی که به درستی به هم نمی رسند.
• عادات دهانی که ممکن است بر رشد دندان ها تأثیر گذار باشد.
• مشکلات گفتاری
• فک نامتناسب با بقیه صورت
• در صورتی که رشد دندان های دائمی توسط دندان های شیری متوقف شوند.

در طول درمان فاز یک ارتودنسی چه اقداماتی انجام می گیرد؟

با توجه به اینکه فاز یک به عنوان یک مداخله اولیه برای جلوگیری از مشکلات جدی ارتودنسی در آینده در نظر گرفته شده است، در برخی از موارد تا زمانی که کودک وارد مرحله دو درمان که در واقع استفاده از براکت است نشود، به درمان فوری نیازی ندارد.

در صورتی که متخصص ارتودنسی احساس کند که نیاز به درمان فوری وجود دارد درمانی را توصیه می کند که به رویش دندان ها کمک می کند. در اغلب موارد در درمان فاز یک از گسترش دهنده کام استفاده می شود. گسترش دهنده کام وسیله‌ ای است که روی سقف دهان قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود که فک بالای دندان ها به درستی منبسط شده و فضای کافی برای رویش دندان ها ایجاد می شود. درمان فاز یک کاملاً به توصیه متخصص ارتودنسی بستگی دارد.

فاز یک درمان ارتودنسی

فاز دو درمان ارتودنسی چیست؟

درمان ارتودنسی فاز دو دقیقا همان چیزی است که اکثر افراد با آن آشنایی دارند. فاز دو زمانی اتفاق می ‌افتد که براکت ها روی دندان های بالا و پایین قرار می ‌گیرند. در این مرحله نه تنها فضاها اصلاح می‌ شوند، بلکه دندان های نامرتب نیز بهبود بخشیده می شوند. فاز دوم معمولاً در حدود سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی شروع می شود. این مرحله از درمان ارتودنسی معمولاً به طور متوسط بین ۱۲ تا ۲۰ ماه طول می‌ کشد، اما بسته به ویژگی های دندان های بیمار ممکن است این زمان متفاوت شود. برخی از کودکان ممکن است تا ۴ سال به براکت نیاز داشته باشند، در حالی که برخی دیگر که مشکلات کمتری دارند ممکن است پس از گذشت یک سال درمان شوند.

کلام آخر

یکی از اصلی ترین وظایف والدین این است که اطمینان حاصل کنند که فرزندانشان مراقبت ‌های لازم را دریافت می ‌کنند تا در حد امکان سالم و شاد رشد کنند. بخشی از این امر حصول اطمینان از این است که کودکان به طور منظم طبق توصیه های دندان پزشکان در قرار ملاقات های دندان پزشکی خود شرکت می کنند تا مطمئن شوند که دندان هایشان سالم هستند و به درستی رشد می کنند. در بعضی از موارد ممکن است متخصص ارتودنسی تشخیص دهد که کودک به فاز یک درمان ارتودنسی نیاز دارد. به طور کلی در بسیاری از موارد والدین نگران هستند که آیا واقعاً به درمان دو مرحله ‌ای نیاز است یا می توانند مستقیما پس از رشد فرزندانشان به برنامه ‌های درمانی فاز دوم بروند. پاسخ صادقانه به این سوال این است که هیچ جواب قطعی برای این سوال وجود ندارد زیرا روش درمان از کودکی به کودک دیگر متفاوت است و این تصمیم تنها از طریق مشاوره با متخصص ارتودنسی انجام می گیرد. متخصص ارتودنسی بهترین فردی است که می تواند کمک کند تا و بهترین تصمیم برای فرزندان گرفته شود.