لیگاچور ارتودنسی چیست؟

لیگاچور چیست؟

لیگاچورهای ارتودنسی نوارهای لاستیکی کوچکی هستند که سیم های کمانی را روی براکت ها نگه می دارند. آنها بخش بسیار مورد نیاز درمان ارتودنسی شما را تشکیل می دهند زیرا به توزیع یکنواخت نیروهای اکلوزال (نیروی اعمال شده روی دندان های مقابل هنگام برخورد دندان های بالا و پایین) برای صاف کردن دندان ها کمک می کنند.

لیگاچورهای ارتودنسی معمولاً به براکت ها متصل می شوند و سیم را به خود براکت ها متصل نگه می دارند، اما می توان آنها را در هر جایی قرار داد که فشار اضافی نیاز است، یا جایی که سیم به بسته شدن نیاز دارد تا روی کل ردیف دندان ها تأثیر بگذارد.

طرح های مدرن برای اصلاح بایت با بریس های دارای لیگاچور و خود تنظیم شونده ارائه شده اند. برای درک ویژگی های بریس های دارای لیگاچور و تفاوت آنها با لیگاچور، باید بدانید که بریس ها چگونه قرار می گیرند. سیستم ارتودنتیک شامل سیم های کمانی و چفت هایی است که روی دندان ها ثابت می شوند. خود چفت ها موقعیت دندان ها را تغییر نمی دهند، بلکه آنها را به سیم کمانی متصل می کنند. سیم کمانی که روی بریس ها ثابت می شود، در حال حاضر تلاش می کند شکل اصلی خود را به خود بگیرد و دندان ها را گسترش دهد. تفاوت بین سیستم های براکت های دارای لیگاچور و خود تنظیم شونده، بویژه در چسباندن سیم کمانی به چفت های براکت است. در بریس های دارای لیگاچور، حلقه های فلزی از سیم یا رابر بندهای الاستیک- لیگاچورها درون شیار براکت نگه داشته می شوند. برای برداشتن یا گذاشتن یک سیم کمانی درون چنین براکت هایی، باید لیگاچور روی هر براکت را بردارید یا قرار دهید. در بریس های بدون لیگاچور، برای ثابت کردن سیم کمانی، روکش هایی تعبیه شده اند که با ابزار مخصوصی باز می شوند.

لیگاچور ارتودنسی

ویژگی های بریس های دارای لیگاچور

بریس های دارای لیگاچور در مقایسه با بریس های خود تنظیم شونده، دارای طراحی کمتر مدرنی در نظر گرفته می شوند و برای اصلاح موارد ساده مانند فشردگی های جزئی مناسب هستند.

چرا استفاده از لیگاچور در ارتودنسی مدرن کمتر ترجیح داده می شود؟

اول از همه، بریس های دارای لیگاچور به طور قابل توجهی طول مدت درمان را افزایش می دهند و آن را کمتر قابل پیش بینی می کنند، زیرا لیگاچور، که سیم کمانی را ثابت می کند، در عین حال مانع و اصطکاک اضافی برای حرکت آن ایجاد می کند. در یک سیستم خود تنظیم شونده، سیم کمانی آزادانه می لغزد، بنابراین درمان سریع تر پیش می رود. 2 نوع لیگاچور وجود دارد- الاستیک و فلزی. لیگاچورهایی که حالت کشسان دارند به اندازه کافی سریع کشیده می شوند، توانایی تثبیت خود را از دست می دهند، و همچنین می توانند قبل از مراجعه برنامه ریزی شده به ارتونتیست پاره شوند. به دلیل این ویژگی ها، دفعات مراجعه به متخصص ارتودنسی و مدت زمان آنها به طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت. لیگاچورهای فلزی پاره نمی شوند و کش هم نمی آیند، اما کمتر داخل دهان راحت هستند.

یک مشکل دیگر که در درمان با بریس های دارای لیگاچور، حفظ بهداشت است. تمیز کردن اجزاء کوچک اضافی داخل دهان با یک مسواک معمولی به سختی انجام می شوند در نتیجه منجر به ایجاد پلاک می شود. به استفاده کنندگان از چنین سیستم های براکتی توصیه می شود حداقل هر 4 ماه یک بار تحت پاکسازی تخصصی دندانپزشکی قرار بگیرند. مزایای سیستم های لیگاچور، قیمت پایین تر از سیستم های خود تنظیم شونده (اگر در مورد سیستم های دهلیزی کلاسیک صحبت می کنیم)، و همچنین توانایی تنوع بخشیدن به ظاهر آنها با رابربندهای چند رنگ است.

انواع بریس های دارای لیگاچور

بر اساس مواد

• بریس های دارای لیگاچور فلزی از فلزات ضد حساسیت ساخته می شوند: تیتانیوم پزشکی، طلا، آلیاژ کبالت-کروم. مزیت قابل توجه براکت های فلزی، قابلیت اطمینان خود براکت (نخواهد شکست) و ثابت ماندن آن روی دندان است (احتمال کنده شدن آن کمتر است).
• بریس های دارای لیگاچور یاقوت کبود، بریس های مصنوعی شفاف و از نظر ظاهر زیبا هستند. طعم ها را جذب نمی کند، به رنگ ها واکنش نشان نمی دهند و کاملاً ضد حساسیت هستند.
• برای حفظ زیبایی کامل درمان، قفل های یاقوت کبود با قوس های سفید و لیگاتورهای شفاف یا سفید ترکیب می شوند. یاقوت کبود یک ماده بسیار سخت است، بنابراین این بریس ها در برابر تراشه و آسیب مقاوم هستند.
• بریس های سرامیکی نیز برای درمان زیبایی استفاده می شوند، اما شکننده تر از یاقوت کبود هستند.

نقطه ضعف سیستم لیگاچورهای زیبایی این است که گرچه خود بریس ها به مرور زمان تغییر رنگ نمی دهند، اما لیگاچورها تیره می شوند و به رنگ ها واکنش نشان می دهند. برای حفظ شفافیت آنها، توصیه می شود یک رژیم غذایی خاص فاقد رنگ های قوی (شراب قرمز، چغندر، زردچوبه) را دنبال کنید.

لیگاچور ارتودنسی

بر اساس محل قرارگیری روی دندان ها

• بریس های دهلیزی چفت های آشنا در قسمت بیرونی دندان ها هستند. این شناخته شده ترین و جهانی ترین نوع بریس است- این بریس ها برای درمان هر گونه مال اکلوژن و برای بیماران در هر سنی، از دوران نوجوانی، مناسب هستند.
• بریس های خارجی می توانند فلزی یا زیبایی (یاقوت کبود، سرامیک) باشند.
• بریس های لینگوال به داخل دندان ها متصل می شوند. قفل آنها دارای یک پد ثابت کننده مسطح تر است که یک قوس دندانی به لیگاچورها متصل است.

چه نوع دیگری از لیگاچورها وجود دارند؟

لیگاچورهای ارتودنسی می توانند رنگی یا شفاف باشند. برخی از بیماران ترجیح می دهند ظاهری نامرئی داشته باشند، اما برخی دوست دارند ظاهر جالب تری داشته باشند و توجه را به بریس های خود جلب کنند.

لیگاچور ارتودنسی

آیا لیگاچورها همیشه الاستیک هستند؟

لیگاچورها همیشه الاستیک نیستند، بلکه می توانند زنجیرهای مسطح فولادی باشند. آنها زنجیرهای بزرگ و مسطحی هستند که به دندان های خاصی متصل می شوند و فقط در موارد خاصی ضروری هستند، اما در صورت لزوم، رسیدن به حرکت مورد نظر بدون آنها بسیار دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، ممکن است یک بیمار دو دندان روی هم داشته باشد که ممکن است با الاستیک صاف نشود، اما در عوض برای پیشرفت حرکت به یک زنجیره صاف متصل به دندان ها نیاز دارد.